Jak to się zaczęło?
W latach 70-tych XX w. ówczesny wikariusz parafii św. Mikołaja w Lublińcu ks. Leonard Pająk wygłosił homilię o życiu Edyty Stein – wnuczki lublinieckiego kupca Salomona Couranta. Ukazał w niej bogate życie wewnętrzne Edyty, poszukującej prawdy i przechodzącej od judaizmu przez ateizm do wiary katolickiej. W roku 1984 ks. dr Jan Urbaczka zaczął organizować w kościele św. Mikołaja spotkania i prelekcje na temat życia Edyty Stein i jej związków z Lublińcem. Poszukiwał ludzi, którzy pamiętali rodzinę Courantów. Napisał artykuł do katolickiej prasy śląskiej pt. ”Lubliniec – ukochane miasto Edyty Stein“. W związku ze zbliżającą się uroczystością beatyfikacyjną 20 lutego 1987r. odbyło się zebranie informacyjne zorganizowane przez proboszcza parafii św. Mikołaja ks. Józefa Żurka z prelekcją ks.dr Jana Urbaczki.
W rok po beatyfikacji Edyty Stein, która miała miejsce na Stadionie w Kolonii w dniu 1 maja 1987 roku, do Lublińca przyjechała pielgrzymka kobiet katolickich z RFN „ szlakiem życia i śmierci Błogosławionej”. Na przyjęcie pielgrzymki nieformalna grupa lublińczan zainteresowanych postacią bł. Edyty Stein, przy wsparciu księży: śp.dziekana Józefa Żurka, śp.dr Jana Urbaczki, śp. Leonarda Pająka, śp. prałata Jerzego Pawlika oraz śp. naczelnika miasta Stanisława Wójcika i ówczesnych właścicieli domu Courantów- dziadków bł. Edyty Stein ze strony matki – pp. Elżbiety i Manfreda Ullmannów, przygotowała małą wystawę. Znalazły się na niej między innymi trzy fotogramy z biografią bł. Edyty Stein w językach polskim i niemieckim, menora umieszczona na półce we wnęce pokoju, a nad nią zawieszony odlew głowy Błogosławionej wykonany przez Urszulę Wulfing-Koch. Były to dary ks. prałata Jerzego Pawlika. Obok krzyża zawieszono obraz bł Edyty Stein w ramie zrobionej z kolczastego drutu podarowany przez ks. Henryka Gajdę z Lubecka a przywieziony do muzeum przez Joachima Widerę. Dnia 23 września 1988r. ks. dr Jan Urbaczka poświęcił przygotowaną wystawę i pielgrzymka przekroczyła progi mini muzeum. Kobiety zostawiły w darze album „Munster” oraz okolicznościową świecę.
Biogramy nieżyjących członków nieformalnej grupy lublińczan zainteresowanych postacią bł.Edyty Stein
Ks. Józef Żurek (1933-2009), proboszcz parafii św. Mikołaja w Lublińcu
Urodził się 15 stycznia 1933 w Koszęcinie. Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Lublińcu ukończył w 1952 roku otrzymując jednocześnie świadectwo maturalne. W tym samym roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. 23 czerwca 1957 otrzymał święcenia kapłańskie w Katowicach.
Pierwszą jego placówką wikariuszowską była parafia św. Jana Nepomucena w Łagiewnikach, w której pracował od 30 sierpnia 1957 do 29 sierpnia 1962. Następnie (30 sierpnia 1962-29 sierpnia 1965) był wikarym w parafii św. Barbary w Chorzowie, Wszystkich Świętych w Pszczynie (30 sierpnia 1965 do 30 czerwca 1969) oraz św. Marii Magdaleny w Bielszowicach bedących dzielnicą Rudy Śląskiej (1 lipca 1969 do 7 maja 1971).
Od 8 maja 1971 pełnił obowiązki administratora parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lubecku będącym lokalnym sanktuarium maryjnym, a 2 października otrzymał nominację na proboszcza tej wspólnoty. W wyniku tragicznej śmierci ks. Pawła Misia został administratorem parafii św. Mikołaja w Lublińcu (11 sierpnia 1980), a następnie 24 września proboszczem. Pracując w Lublińcu był także dziekanem dekanatu lublinieckiego. Za swoje zasługi otrzymał także tytuł dziekana honorowego.
Funkcję lublinieckiego proboszcza pełnił do 31 sierpnia 2003 kiedy to przeszedł na emeryturę. Wówczas zamieszkał w rodzinnym Koszęcinie pomagając w duszpasterstwie przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jubileusz Pięćdziesięciolecia Kapłaństwa obchodził w 2007 roku w Lublińcu. Zmarł po długiej chorobie 22 maja 2009. Mszy św. w kościele pw. św. Mikołaja w Lublińcu 25 maja przewodniczył abp Damian Zimoń . Pogrzeb, któremu przewodniczył bp Jan Wieczorek z Gliwic, odbył się w Koszęcinie 26 maja. Został pochowany na cmentarzu przy kościele pw. Trójcy Święte
Bibliografia:
RDK 1970; KDK 1981, 1986; Schematyzm 1993; RDG 2010, W. Packner, Dobry i pokorny kapłan. Śp. ks. Józef Żurek (1933-2009), GN 2009, nr 24, (dodatek gliwicki), s. III; www.mickiewicz.lc.pl.
Ks. Leonard Pająk 1982-1989 budowniczy kościoła na Steblowie
Ks. dziekan Miś rozpoczął starania o przeniesienie – rozbudowę drewnianego, XVII-wiecznego kościoła św. Anny z centrum Lublińca do dzielnicy Steblów. Władzom komunistycznym było to chyba na rękę, gdyż już wcześniej pod pretekstem budowy obwodnicy i osiedla mieszkaniowego rozważały możliwość innej lokalizacji kościółka. Wysiłki duchowieństwa i parafian w kierunku uzyskania zezwolenia zostały uwieńczone sukcesem w kwietniu 1980 roku. Niestety, w sierpniu tegoż roku ks. Paweł Miś zginął tragicznie w wypadku przy budowie kościoła w Jawornicy. Rodzina zmarłego kapłana wielkodusznie odstąpiła na rzecz powstającej parafii steblowskiej dużą parcelę gruntu wraz z nowym, choć niewykończonym jeszcze domem. W 1982 roku biskup katowicki mianował ks. Leonarda Pająka rektorem kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Lublińcu oraz budowniczym kościoła w Steblowie. Projektu kościoła podjął się mgr inż. architekt Zbigniew Trybulak z Częstochowy, a obliczenia konstrukcyjne wykonali inżynierowie Horzela i Zielonka. Kierownikiem budowy był inż. Józef Stanchły z Koszęcina. Majstrami byli parafianie: Walenty Wichary zmarły w 1990 r. a następnie Antoni Kukowka – wyróżnili się oni wielkim zaangażowaniem. Ks. Leonard Pająk rozpoczął realizację dzieła poprzez gromadzenie materiałów budowlanych i załatwianie wszystkich licznych i niezbędnych formalności. W 1984 roku rodząca się parafia nabyła od Ojców Oblatów z Lublińca drewniany barak, w którym zaczęto odprawiać Msze św. i katechizować dzieci. Gdy zakończył się wreszcie dość długi okres opracowywania planów i zatwierdzania projektów w lipcu 1986 roku przystąpiono do zakładania fundamentów pod nowy kościół. W związku z wyniesieniem na ołtarze Edyty Stein, która w dzieciństwie i młodości tak bardzo emocjonalnie była związana z Lublińcem, pojawił się pomysł, aby patronką kościoła w Steblowie była właśnie Ona. Kuria Diecezjalna w Katowicach uzyskała 4 lipca 1989 reskrypt Kongregacji Kultu Bożego i Sakramentów nadający budowanemu kościołowi wezwanie bł. Teresy Benedykty od Krzyża (Edyty Stein). W 1989 roku ks. Leonard Pająk objął probostwo parafii Podwyższenia Krzyża Świętego, a administratorem tymczasowej Parafii w Steblowie został mianowany ks. Andrzej Papoń. Po roku ze względu na stan zdrowia zastąpił go ks. Antoni Zając, który przejął kościół w stanie surowym. 1 lipca 1991 powstała nowa parafia, a jej dotychczasowy administrator ks. Antoni Zając mianowany proboszczem. 8 grudnia 1991 roku bp Damian Zimoń konsekrował nowy kościół pw. bł. Teresy Benedykty od Krzyża (Edyty Stein)
1961- 1964 – wikary w RzymskokatolickiejnParafii Wniebowzięcia NMP w Zebrzydowicach
23.03.1984 r. – ks. Leonard Pająk odprawia pierwsze nabożeństwo przy krzyżu.
02.12.1984 r. – pierwsza Msza św. w drewnianej kaplicy – baraku.
Lata 1985/86 – ks. Pająk prowadzi starania urzędowe o pozwolenie na budowę kościoła.
1989 – 2006 proboszcz kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w L-cu
05.07.1989 r. – reskrypt Stolicy Apostolskiej nadający budowanemu kościołowi wezwanie bł.Teresy Benedykty od Krzyża (Edyty Stein).
Źródło: . http://www.encyklo.pl/index.php?title=Parafia_%C5%9Bw._Teresy_Benedykty_od_Krzy%C5%BCa_w_Steblowie
Ks. dr Jan Urbaczka (1915-2003)
Urodził się 14 stycznia 1915 w Puńcowie w rodzinie Pawła i Anny z d. Kłoda. Po ukończeniu czwartej klasy Szkoły Ćwiczeń przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum im. Antoniego Osuchowskiego w Cieszynie. Po maturze w 1934 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie rozpoczynając jednocześnie studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Będąc na piątym roku studiów odkrył kolejne pole przyszłej działalności duszpasterskiej – praca z głuchoniemymi. Należał do grupy alumnów, którzy w dn. 3-6 października 1938 uczestniczyli w pierwszym kursie dla przyszłych duszpasterzy głuchoniemych organizowanym przez ks. K. Lubosa w Śląskim Zakładzie dla Głuchoniemych w Lublińcu.
25 czerwca 1939 przyjął święcenia kapłańskie w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego, pisząc wcześniej pracę magisterską pt. Historia nauczania religii głuchoniemych (w WD 2003, poz. 151 podano tytuł: Nauka Gwidona Tereny o nieomylności papieża, pod kierunkiem ks. prof. Grzelaka wykładowcy teologii fundamentalnej). Po święceniach pracował w zastępstwie w rodzinnym Puńcowie, by od 1 listopada 1939 zostać wikarym w Trzyńcu na Zaolziu. Potem mianowano go substytutem w parafii św. Bartłomieja w Grodźcu (od 1 czerwca 1940), a 15 czerwca 1944 wikarym w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie. Od 16 października 1942 do końca sierpnia 1945 roku pracował jako wikary w Istebnej i lokalistą w Koniakowie. W tym czasie był duszpasterzem partyzantów Okręgu Istebna, a także zaangażował się w tajne nauczanie.
We wrześniu 1945 roku został katechetą w Państwowym Zakładzie dla Głuchoniemych w Lublińcu. Pełnił tę funkcję do 7 września 1953, kiedy to został zwolniony ze służby państwowej. W związku ze swoją pracą w duszpasterstwie specjalnym ukończył w 1947 roku roczne studia w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej na podstawie pracy Wychowanie religijno–moralne w Zakładzie dla Głuchoniemych. Następnie otrzymał stopień doktora teologii w 1951 roku na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, na podstawie dysertacji Życie religijne i moralne głuchoniemych. 15 kwietnia 1953 został mianowany rektorem kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Lublińcu, będącego wówczas kościołem filialnym parafii pw. św. Mikołaja.
13 września 1954 został ustanowiony administratorem w parafii Wspomożenia NMP w Katowicach–Wełnowcu. Ks. Urbaczka stał na jej czele najpierw jako administrator, a w latach 1957-1975 jako proboszcz. 1 lutego 1955 wikariusz kapitulny ks. Jan Piskorz powołał go w skład Komisji Duszpasterskiej I Synodu Diecezjalnego, który nie doszedł do skutku. Także w 1955 roku został wykładowcą katechetyki kursu dla Neoprezbiterów w Załężu, którego rektorem był wówczas ks. dr W. Pluta. Jednocześnie miał prawo wizytowania i hospitowania lekcji religii prowadzonych przez nowo wyświęconych księży w przydzielonych im parafiach. W 1958 roku został katechetą w Państwowej Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym nr 6 w Katowicach. Jego opiece powierzono kleryków i kapłanów roczników 1965 i 1966. W 1969 roku został wicedziekanem dekanatu Katowice–Północ utworzonego w 1955 roku.
Po nieprzyjętej przez bpa H. Bednorza prośbie przejścia na emeryturę został mianowany w 1975 roku członkiem Zarządu i dyrektorem Księgarni św. Jacka i Ars Catholica – Warsztaty sztuki religijnej i urządzeń kościelnych. Dodatkowo w 1978 roku został cenzorem książek przy Wydziale Nauki Chrześcijańskiej Kurii Diecezjalnej. W 1982 roku przeszedł na emeryturę. Pod koniec życia, 9 kwietnia 1998 został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitalnej w Katowicach. W 2002 roku doznał paraliżu, a 24 kwietnia 2003 zmarł w Lublińcu. Został pochowany 28 kwietnia 2003 w rodzinnym Puńcowie.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Jana Urbaczki; AAKat, ARz, Duszpasterstwo głuchoniemych, vol. I, 1925-1966, sygn. 508; Schematyzm (1947-2001); Myszor, Historia Diecezji, s. 337, 507; Tenże, Stosunki Kościół, s. 167, 168, 173; Olszar, Duchowieństwo, s. 271; Represje wobec duchowieństwa, s. 69, 261; J. Pawliczek, Nekrolog, WD 2003, nr 11, s. 671-672; Woźnica, Te Deum, s. 88-89; A. Bielesz, Ks. Jan Urbaczka (1915-2003) życie i działalność duszpasterska, Katowice 2009, praca mgr mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; B., Zmarł ksiądz Jan Urbaczka, GN 2003, nr 20, (dodatek katowicki), s. 24.
Źródło: http://www.encyklo.pl/index.php?title=Urbaczka_Jan
Maria Burek z d. Pach
urodzona 1 lipca 1934r. w Lublińcu zmarła 14 lipca 2011r. w Lublińcu. Ponad 20 lat swego życia poświęciła krzewieniu kultu Św. Teresy Benedykty od Krzyża -Edyty Stein. Jako Jej wielka admiratorka stała się ambasadorką Lublińca na wielu spotkaniach w kraju i zagranicą. Niebywale aktywna w zakresiee promowania postaci Edyty Stein i Jej związków z Lublińcem. Łatwo nawiązywała kontakty z ludźmi o podobnych zainteresowaniach. Uczestniczyła w wielu Katolikentag, zjazdach Edith – Stein Geselschaft w Niemczech, paradach Roberta Schumanna w Warszawie czy Kongresie Eucharystycznym we Wrocławiu. Wszędzie jechała z materiałami, transparentami oraz opowieściami o Edycie i Lublińcu.
Kiedy do Lublińca dotarły wieści o rychłej beatyfikacji Edyty Stein aktywnie włączyła się w działania nieformalnej grupy osób, które ufundowały stosowną tablicę na domu Courantów oraz przygotowały w nim mini muzeum na przyjęcie pierwszej pielgrzymki kobiet z Niemiec i Holandii. Do dziś w Zespole Szkół im.Św. Edyty Stein znajdują się kaligraficznie wypisane przez nią tablice z kalendarium życia błogosławionej. Była jednym z 12 członków założycieli oddziału TES w Lublińcu, pełniąc w nim od samego początku funkcję sekretarza a potem wice prezesa.
Kiedy powstało muzeum „Pro Memoria Edith Stein” była przewodnikiem i oprowadzała po nim niezliczone grupy młodzieży, dorosłych z Polski i zagranicy. Była gotowa na każde wezwane telefoniczne służyć swoją wiedzą i ciekawymi opowieściami.
Ostatnie lata jej życia były naznaczone cierpieniem. Krzyże, które przyszło jej dźwigać /śmierć męża, poważny wypadek/ znosiła dzielnie świadoma tego, że chce pójść śladami Edyty Stein i Jej Mistrza – Chrystusa. Do końca życia nie traciła kontaktu z Towarzystwem. W piękne lipcowe popołudnie pożegnała się z członkami jego zarządu, którzy złożyli jej wizytę z okazji 77 rocznicy urodzin. Wkrótce po tym odeszła do Pana. Spoczęła na lublinieckim cmentarzu parafialnym obok męża Emila.
Michał Pawełczyk
urodził się 17 września 1902 r. w miejscowości Pawełki w powiecie lublinieckim w rodzinie robotnika leśnego. Do 1920 roku zamieszkiwał ówcześnie na terenie miejscowości Steblów k/ Lublińca, w Wierzbiu oraz w Sadowiu. W okresie od 1918 roku do 1920 roku pracował w Kopalni Maks, obecnie Siemianowice. W 1920 roku został zaprzysiężony w POW Górnego Śląska jako członek obwodu tej organizacji w powiece lublinieckim. Był uczestnikiem II Powstania Śląskiego. Podczas kampanii plebiscytowej na Śląsku był kurierem. W III Powstaniu, początkowo w pododdziale szturmowym Karola Szaforza, walczył na froncie północnym, a następnie w Komendzie Placu w Lublińcu.
W okresie międzywojennym pracował, poczynając od 1922 roku, w Śląskim Zakładzie Psychiatrycznym w Lublińcu jako urzędnik. Pracę tę wykonywał za wyjątkiem okresu 1939 – 1945 roku nieprzerwanie do 1992 roku. Jako członek Związku Powstańców Śląskich, uczestniczył w kampanii wrześniowej w szeregach Ochotniczych Oddziałów Powstańczych. W okresie II wojny światowej, jako były powstaniec śląski, zmuszony był do ucieczki z Lublińca wraz z całą rodziną (schorowaną żoną oraz synem) i w czasie wojny tułał się po rożnych częściach kraju osiadając ostatecznie w Blachowni / Częstochowy.
Po zakończeniu wojny bezzwłocznie powrócił do Lublińca, gdzie natychmiast został aresztowany przez nową władzę z zarzutem kolaboracji z władzami niemieckimi, co okazało się nieprawdą na podstawie oświadczeń żołnierzy Armii Krajowej, z którymi współpracował w czasie wojny. Po wojnie związał się ponownie z zakładem psychiatrycznym, którego był współorganizatorem.
W okresie powojennym włączył się aktywnie w działalność społeczną, w tym zwłaszcza w prace organizacji społecznych, których przedmiotem działania było kultywowanie pamięci powstań śląskich (Krajowa Komisja Powstań Śląskich). Został ponadto uhonorowany odznaczeniami państwowymi, w tym Orderem Oficerskim, jak również licznymi odznaczeniami powstańczymi.
Michał Pawełczyk włączył się do organizacji Towarzystwa Edyty Stein w Lublińcu jako jego współzałożyciel. Małżonką Michała Pawełczyka była Gertruda z domu Mańczyk, pochodząca z Opolszczyzny z Zawadzkiego, skąd przybyła do Lublińca opowiadając się w Plebiscycie za Polską.
Michał Pawełczyk miał jednego syna Jana oraz dwóch wnuków Michała i Andrzeja. Michał Pawełczyk zmarł 3 stycznia 2003 roku w Lublińcu i został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ulicy Plebiscytowej z honorami wojskowymi. W chwili śmierci był jednym z czterech żyjących wówczas powstańców śląskich.
Autor: syn Andrzej Pawełczyk
Joachim Widera
urodził się 15 czerwca 1920 r. w Sośnicy koło Gliwic (obecnie dzielnica Gliwic), syn powstańca śląskiego. Po plebiscycie w1921 r. rodzina Widerów przeniosła się do Tarnowskich Gór. We wrześniu 1939 r. był junakiem przysposobienia wojskowego przy 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach. We wrześniu 1942 r. został przymusowo wcielony do wojska niemieckiego i po przeszkoleniu przerzucony w marcu 1943 r. do Afryki jako uzupełnienie Afrika Korps. Skorzystał z pierwszej nadarzającej się okazji i 16 kwietnia 1943 r. przeszedł na stronę angielską. W dniu 26 kwietnia zgłosił się jako ochotnik do Wojska Polskiego na środkowym Wschodzie. Został przydzielony do zorganizowanej w maju 1943 r. 3 Dywizji Strzelców Karpackich do 1 baonu. W styczniu 1945 r. skończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Maderze. Brał udział w całej kampanii włoskiej 2 Korpusu Wojska Polskiego – w walkach nad rzeką Sangro, w bitwach o Monte Cassino, Ankonę, w walkach nad rzeką Senio i w bitwie o Bolonię. Wojenną służbę zakończył w stopniu kaprala podchorążego. Posiadał odznaczenia polskie: Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, Krzyż Walecznych, Odznakę za Rany, Medal Wojska, Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie oraz brytyjskie: The 1939 – 1945 Star, The War Medal 1939 – 1945, Italy Star. Po wojnie otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Medal Zwycięstwa i Wolności. Do Polski wrócił z Anglii w sierpniu 1947 r. do Tarnowskich Gór.
Po powrocie do kraju, nie mogąc pracować jako nauczyciel, podjął pracę najpierw w Miejskim Handlu Detalicznym w Tarnowskich Górach, następnie w Spółce Brackiej w Tarnowskich Górach. Po likwidacji Spółki Brackiej, podjął pracę w Przedsiębiorstwie Przerobu Złomu Metali w Herbach. Gdzie pracował do czasu przejścia na emeryturę. W 1958 r. przeprowadził się z Tarnowskich Gór do Lublińca, gdzie mieszkał do chwili śmierci.
Był żonaty z Ireną z domu Link, urodzoną w 1919 r. we Lwowie, Miał troje dzieci i pięcioro wnuków. Był pracownikiem umysłowym z wykształceniem średnim pedagogicznym, od 1981 r. na emeryturze.
Zmarł 7 września 1996 r. w Lublińcu. Pochowany w Lublińcu na cmentarzu parafialnym przy ul. Plebiscytowej.
Autor: córka Maria Pawełczyk
Historia muzeum „Pro Memoria Edith Stein”
W związku z przypadającą 12 października 1991r. setną rocznicą urodzin bł. Edyty Stein członkowie powołanego 27 czerwca 1991r. lublinieckiego oddziału Towarzystwa Edyty Stein we Wrocławiu przy wsparciu finansowym Jana Lewandowskiego przygotowali w trzech pomieszczeniach dawnego mieszkania dziadków Błogoslawionej, udostępnionych nieodpłatnie przez właścicieli, wystawę „Pro Memoria Edith Stein” i urządzili „Salon Courantów”.
Po wyprowadzeniu się kolejnej lokatorki właściciele domu udostępnili jej mieszkanie ,w którym po remoncie przeprowadzonym przy wsparciu finansowym władz miasta i wielu sponsorów prywatnych otwarto 19 października „Centrum Pojednania” i wystawę prac konkursowych trzech edycji konkursu pod hasłem „Lubliniec-ukochane miasto Edyty Stein”. Tam też 14kwietnia 1997r.odbyła się obrona prac dyplomowych uczniów Technikum Budowlanego w Lublińcu i w wyremontowanym społecznie korytarzu przygotowano ich ekspozycję. Były to między innymi modele drewnianych budowli sakralnych z Lublińca i jego okolic. Otwarto także wystawę prac seminaryjnych i magisterskich o tematyce związanej z Błogosławioną autorstwa studentów korzystających ze zbiorów bibliotecznych TES i informacji udzielanych przez jego członków. Jak wynika z zapisów w księdze pamiątkowej w „ Domu Courantów” gościli m.in. Susanne Baztdorf z USA (siortrzenica Edyty Stein), Gerard Holti (kuzyn Błogosławionej ze strony matki), ks.abp Damian Zimoń z Katowic, ks. bp ord. Jan Wieczorek z Gliwic, ks. bp Gerard Kusz z Gliwic, wielu księży z Polski i zagranicy, przedstawiciele władz państwowych i samorządowych.
Częstymi gośćmi byli uczniowie lublinieckich i okolicznych szkół wraz z opiekunami.
W roku 1998, roku kanonizacji Edyty Stein, odremontowane z tej okazji muzeum, odwiedziło około tysiąca osób.
W związku z przepisaniem notarialnym przez dotychczasowych właścicieli tej części nieruchomości, w której znajdowało się muzeum synowi Piotrowi i jego żonie Sabinie Ullmannom dnia 1 stycznia 2000r. nastąpiło rozwiązanie umowy o warunkach korzystania z udostępnionych pomieszczeń. Nowi właściciele zażądali należności czynszowej, na którą TES o/L-c jako organizacja „non profit” nie mogło sobie pozwolić. Ze względu na przedłużającą się naprawę dachu i ustawiczne zalewanie eksponatów, zbiory muzealne przeniesiono do Zespołu Szkół KSW w Lublińcu, a modele drewnianych budowli sakralnych do Sali Wystawienniczej Miasta Lublińca.
W dwóch pomieszczeniach szkoły dzięki życzliwości jej dyrektora Dariusza Przyłasa dnia 11 października 2002r. otwarto Izbę Pamięci św. Edyty Stein i bł. Józefa Cebuli i „Salon Courantów” oraz w korytarzu przeniesioną wystawę Pro Memoria Edith Stein. Gdy nowy właściciel rozpoczął remont klatki schodowej także Centrum Pojednania i siedziba zarządu wraz ze zbiorami bibliotecznymi znalazły tam schronienie. Dnia 12 października 2008r. ks. bp Jan Wieczorek poświęcił wystawę w jej nowej szacie graficznej przygotowanej w związku z ogłoszeniem Świętej Patronką Lublińca. Prezes Sylwin Bechcicki i inni członkowie TES czynili starania u burmistrza miasta Edwarda Maniury o przywrócenie muzeum w jego pierwotnej lokalizacji.
Po wielu rozmowach z nowymi właścicielami „Domu Courantów” w roku 2007 władze miasta podpisały umowę najmu z Sabiną i Piotrem Ullmannami i rozpoczęły starania o środki europejskie na jego remont. Projektem nowoczesnego muzeum na miarę XXI wieku zajęła się Pracownia Projektowa M’ point Marcina Cyronia w Lublińcu. Uroczyste otwarcie muzeum odbyło się 28 lutego 2009r. Pragnąc złożyć głębokie wyrazy wdzięczności członkom lublinieckiego oddziału TES za szerzenie kultu Świętej w Polsce i świecie, za promocję Lublińca-ukochanego miasta Jej dziecinnych wspomnień, za propagowanie idei porozumienia i dialogu między ludźmi różnych wyznań, światopoglądów i kultur, za wkład w organizację Roku Steinowskiego przygotowującą mieszkańców do nadania Lublińcowi patronatu św. Teresy Benedykty od Krzyża-Edyty Stein oraz pomoc merytoryczną architektom projektującym muzeum władze miasta przyznały Towarzystwu Edyty Stein nagrodę „Ambasador Lublińca”.
Miejskie Muzeum Pro Memoria Edith Stein jest pod opieką Zespołu ds. Informacji Miejskiej Urzędu Miasta. Organizowane są w nim wernisaże, wystawy prac różnych artystów, spotkania itp..
Przygotowanie do uroczystości nadania patronatu Św. Edyty Stein miastu Lubliniec
Odzwierciedleniem lublinieckich przygotowań do tak zacnej uroczystości było ogłoszenie przez władze miasta roku 2008 rokiem Edyty Stein. Przeprowadzono cykl niedzielnych prelekcji w auli Domu Parafialnego przy kościele pw. Św. Mikołaja. Prelegentami byli znakomici goście z terenu całego kraju np. ks. prof.dr hab. Jerzy Machnacz z Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, mgr Alicja Zawadzka – doktorantka ks.prof. Machnacza, mgr Marta Titaniec z Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu – sekretarz Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, ks. prof. dr hab. Alojzy Marcol, ks. dr Manfred Deselaers, mgr Izabela Marszałek z wydziału filozofii na Uniwersytecie Opolskim, ks. prof. dr hab. Joachim Piecuch. Ich treść znajduje się w II tomie publikacji pt. „Szukając Mistrza”wydanej przez WEST.
W czwartki odbywały się w auli Zespołu Szkół KSW wykłady członków TES przybliżające postać Świętej. Referaty wygłosili : Sylwin Bechcicki, Maria Krupska, Maria Widera, Aleksandra Włodarz, Wiesława Bromer i Ewa Lesik.
Przeprowadzono w tym roku aż 5 edycji konkursu p.h. „Lubliniec – ukochane miasto Edyty Stein”. Przed wakacjami rozstrzygnięto wyniki konkursów : matematycznego, plastycznego, i literackiego, które odbyły się w Zespole Szkół KSW im. Św. Edyty Stein oraz wiedzowego, który odbył się w Miejskim Domu Kultury. We wrześniu poznano zwycięzców konkursu fotograficznego, którego organizatorem było gimnazjum nr 2. Na konkurs nadesłano ponad 200 zdjęć.
W niedzielne popołudnie, 21 września 2008r. w auli Domu Parafialnego kościoła p w. św. Mikołaja, grupa uczniów Gimnazjum nr 2 im. Jana Pawła II pod kierunkiem E. Kuboś przedstawiła montaż słowno – muzyczny pt. „Echa kroków” św. Edyty Stein”. Scenariusz został oparty na autentycznych tekstach zawartych w jej autobiografii zamieszczonej w książce pt. „Dzieje pewnej rodziny żydowskiej”. Tłem dla słowa były melodie i pieśni zaczerpnięte z tradycji żydowskiej jak i chrześcijańskiej oraz „Pieśń o św. Edycie Stein” ukazująca jej lublinieckie korzenie. Przedstawienie zostało przez licznie zebranych widzów odebrane entuzjastycznie.Praca nad jego przygotowaniem pozwoliła uczniom zapoznać się nie tylko z życiem i dokonaniami św. Edyty Stein, ale również zagłębić się w jej świecie. Doświadczenia te na pewno zaowocują w życiu gimnazjalistów. Należy przypuszczać, że będą bardziej otwarci na inne kultury i religie oraz będą aktywnie tworzyć nowy ład europejski. Widzowie zaś otrzymali dużą dawkę wiedzy o życiu ich przyszłej patronki.
Grupa młodzieżowa parafii św. Mikołaja pod kierunkiem ks. Andrzeja Pytllika kilka razy przedstawiła w auli Domu Parafialnego tej parafii inscenizację teatralną pt. „Szukając Mistrza”,
która cieszyła się ogromnym zainteresowaniem mieszkańców Lublińca. Jej scenariusz jest zamieszczony w tomie I publikacji pod tymże tytułem. Nie brakowało też wydarzeń muzycznych. Wspaniały koncert połączony z wykonaniem „Litanii Lublinieckiej” przygotowała Państwowa Szkoła Muzyczna im. Janiny Garści.
Rozpoczęto także starania o rewitalizację cmentarza żydowskiego, który powstał w roku 1845. Spoczęli na nim krewni św. Edyty Stein : babcia Adelajda Courant z d. Burchard, zmarła w 1883 roku, dziadek Salomon Courant zmarł w 1896 roku, brat Ernest zmarł w 1882 roku oraz brat Ryszard zmarł w wieku 7 dni w roku 1887. Odnowiono lapidarium z nagrobkami, okalający kirkut mur, wysprzątano teren a przy bramie umieszczono tablicę w czterech wersjach językowych: po polsku, angielsku,niemiecku i hebrajsku.
Nadanie patronatu u Boga Św. Teresy Benedykty miastu Lubliniec
W przeddzień uroczystości w Miejskim Domu Kultury odbyła się sesja naukowa, podczas której można było wysłuchać czterech wykładów : prof. dr hab. Anny Grzegorczyk z Zakładu Semiotyki Kultury Instytutu Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, dr Małgorzaty Grzywacz z tegoż Uniwersytetu, ks. dra Grzegorza Poloka z Katedry Nauk Humanistycznych Akademii Ekonomicznej w Katowicach oraz mgra Sylwina Bechcickiego – prezesa lublinieckiego oddziału Towarzystwa Edyty Stein. Wystąpienia te są również zamieszczone we wspomnianej publikacji pt. „Szukając Mistrza” tom II.
Wieczorem w tym dniu odbyła się konferencja miast partnerskich i zaprzyjaźnionych z Lublińcem, których przedstawiciele uczestniczyli w uroczystościach. W spotkaniu udział wzięli: prof. Jerzy Buzek oraz Jan Czwortek – Honorowi Mieszkańcy Lublińca.
W sobotę 11 października 2008roku o godz. 12.00 na miejskim rynku odbyła się uroczysta Msza Święta, której przewodniczył bp Jan Wieczorek. Koncelebrowali ją m.in. bp Marek Jędraszewski z Poznania, który wygłosił wspaniałą homilię, bp Józef Pazdur z Wrocławia oraz bp Andres Arborelius – Biskup Sztokholmu. We Mszy uczestniczyli licznie zgromadzeni mieszkańcy Lublińca, goście z kraju i zagranicy, duchowieństwo, poczty sztandarowe, uczniowie lublinieckich szkół. Podczas Mszy bp Jan Wieczorek odczytał dekret Kongregacji Kultu
Bożego i Dyscypliny Sakramentów Stolicy Apostolskiej nadający miastu Patronat u Boga św. Teresy Benedykty od Krzyża Dziewicy i Męczennicy. Władze miasta podarowały Biskupowi Gliwickiemu pamiątkowy kielich eucharystyczny. Poświęcono również sztandar Zespołu Szkół KSW im. Św. Edyty Stein.
O godz. 16.00 w MDK odbył się koncert będący premierą „Kantaty o Edycie Stein” skomponowanej przez Krzysztofa Gembałę. Wykonał ją Chór i orkiestra „OCH” Zespołu Szkół KSW pod batutą kompozytora. Koncert został gorąco przyjęty przez publiczność a bp Jan Wieczorek nie ukrywał wzruszenia rozmachem, z jakim przygotowano ten projekt muzyczny.
Podczas uroczystości wręczono nagrody zwycięzcom konkursu fotograficznego zamykającego cykl konkursów ph. „Lubliniec – ukochane miasto Edyty Stein”. W niedzielę, w ostatnim dniu obchodów, odbył się uroczysty odpust patronacki w parafii p w. Św. Teresy Benedykty od Krzyża na Steblowie. Władze miasta przekazały Proboszczowi
ks. dziekanowi pamiątkowy kielich eucharystyczny a także podziękowanie za współpracę w Komitecie Organizacyjnym obchodów i wieloletni trud włożony w rozpowszechnianie wiedzy o życiu oraz przesłaniu naukowym i duchowym Patronki Europy oraz Lublińca.
W związku z obchodami zostały wydane dwa tomy pracy zbiorowej pod redakcją ks. dr Andrzeja Pytlika pt. „Szukając Mistrza” oraz pamiątkowe widokówki i kartki korespondentki z okolicznościowym stemplem Poczty Polskiej.