Rocznica obłóczyn Edyty Stein

Pamiętasz ten dzień, ukochana?
Świat stanął jak wryty po bessie,
Na Niemcy wciąż patrzy od rana,
Szmer buntu brunatny jest w mieście!

Kolonia to wkrótce odczuje,
Krata nic znaczy w klasztorze,
Klauzurę przekroczą wnet zbóje,
Ja życie swe daję Ci, Boże!

Swą suknię z białego atłasu
Na brązu habit zamieniam,
Cichutko, bez krztyny hałasu,
Świadoma wyboru cierpienia!